Tussen het groen, bomen, water en doorlopend enthousiast en geinteresseerd publiek.
https://www.facebook.com/pleinair.aandemark
Met tussen 13 en 16 u o m & o m optredens door:
. Mischa van Huijstee . Stokely Dichtman . Hoss . Marieke Stam . Krist den Dekker . Marijke Hooghwinkel . Willem Adelaar . Ad Marijnissen .
Met ondersteuning van Pieter Jonker en Adriaan Muller.
Fotoregistratie van zondag 19 augustus 2018:
De dichters uitgelicht.
Mischa van Huijstee (Smilde)
"Vroeger wilde ik Charles Bronson worden. Ik vond het geweldig hoe hij de witregels aan elkaar zweeg en tegelijk ook maar alle overbodige woorden aan zijn laars lapte. Hoe hij van zijn samengeknepen oogleden en huskygrijze ogen een onberekenbare metafoor maakte. Een cowboyhoed zou ik op de koop toe nemen. Maar als je zoals ik nog te graag de stilte verdrijft dan kan je zo’n carrière dus wel vergeten". Aldus van Huijstee.
Stokely Dichtman (Den Haag_ww Eindhoven)
"Vroeger wilde ik Charles Bronson worden. Ik vond het geweldig hoe hij de witregels aan elkaar zweeg en tegelijk ook maar alle overbodige woorden aan zijn laars lapte. Hoe hij van zijn samengeknepen oogleden en huskygrijze ogen een onberekenbare metafoor maakte. Een cowboyhoed zou ik op de koop toe nemen. Maar als je zoals ik nog te graag de stilte verdrijft dan kan je zo’n carrière dus wel vergeten". Aldus van Huijstee.
Mischa van Huijstee |
Dichter. Volgens een goede vriendin kijkt hij empatisch naar de wereld die hij vertaalt in beelden. Hij vindt zonder te zoeken. De vraag die hem het meest inspireert is: “Wat is de essentie van creatie?” Die reis naar antwoorden zonder bestemming is magisch. Dichtman vertelt verhalen, is een surrealist met het hart van een kunstenaar, is ritmisch en muzikaal en schrijft vooral om te praten.
(bron van de tekst: September podium Ongehoord. https://stichtingongehoord.com/2016/09/01/nieuwe-naam-september-podium/
Stokely Dichtman. Bij 1m2StedelijkmuseumBreda/25.2.18/foto: Martijn Stadhouders. |
HOSS (Den Haag)
Onlosmakelijk zijn wij op deze wereld aan elkaar verbonden. Al hebben we het niet door en zijn we vaker bezig met ons los te maken, dan met verbinding. Zo schroomt Hoss niet om zware onderwerpen aan te pakken om ze lichter te maken. Verlichten, om los te maken en gelijktijdig weer verbinden. Het verbond van dichters, die misschien gelijktijdig openers zijn. Ach, eigenlijk weet Hoss het niet, maar hij doet zijn best.
Marieke Stam (Eindhoven)
Ik schrijf bloederig; vanuit de plekken op m’n hart die geschaafd zijn, vanuit waar mijn ziel klem zit tussen wat ik op m’n lever heb en het gal wat ik wil spugen, maar ook het zomers verbrande gras wat m’n tenen voelden kriebelen met het blote eelt op stoeptegels en alle richtingen waar losse haren heen waaien. En het is nooit genoeg. Ik ben altijd hongerig naar meer-meer-meer liever vandaag dan morgen.
Krist den Dekker (Breda)
Hij is niet bang om, indien nodig, zijn persoon te doen vergeten en over te laten
nemen door zijn tekst. Die in zijn belevingswereld ieder hun eigen persoon, dan wel karakter zijn.
Met zijn geheel eigen stijl timmert hij stevig aan de weg om de wereld van (woord)kunst en schrijven
te revolutioneren. Grof taalgebruik of straattaal schroomt hij niet.
Willem Adelaar (Eindhoven)
komt nog tekst
+ foto
Ad Marijnissen (Breda)
In mijn werkende leven ben ik opgejaagd door headhunters, controleambtenaren
en rechtse politici. Nu speel ik mijn leven, met teksten, geluid, schilderingen en installaties,
aldus Marijnissen.
Marijke Hooghwinkel (Breda)
Marijke Hooghwinkel is dichter, schrijver, autonoom beeldend kunstenaa en organisator van het 1m2 Podium. Als dichter laat zij zich inspireren door gedachten, bomen, ruimte, regen en het leven zelf.. Alles komt bijeen op dat punt waar beeld ook woord wordt. Een van de onderwerpen is de
b o o m, zowel in haar beeldend werk als in haar teksten.
Haar debuut dichtbundel ‘er staat nog een stoel’ kwam in 2017 uit bij MeerPeper, Inmiddels werkt zij aan een nieuw manuscript voor haar tweede dichtbundel.
Onlosmakelijk zijn wij op deze wereld aan elkaar verbonden. Al hebben we het niet door en zijn we vaker bezig met ons los te maken, dan met verbinding. Zo schroomt Hoss niet om zware onderwerpen aan te pakken om ze lichter te maken. Verlichten, om los te maken en gelijktijdig weer verbinden. Het verbond van dichters, die misschien gelijktijdig openers zijn. Ach, eigenlijk weet Hoss het niet, maar hij doet zijn best.
Hoss Wilstra |
Ik schrijf bloederig; vanuit de plekken op m’n hart die geschaafd zijn, vanuit waar mijn ziel klem zit tussen wat ik op m’n lever heb en het gal wat ik wil spugen, maar ook het zomers verbrande gras wat m’n tenen voelden kriebelen met het blote eelt op stoeptegels en alle richtingen waar losse haren heen waaien. En het is nooit genoeg. Ik ben altijd hongerig naar meer-meer-meer liever vandaag dan morgen.
Marieke Stam |
Krist den Dekker (Breda)
Hij is niet bang om, indien nodig, zijn persoon te doen vergeten en over te laten
nemen door zijn tekst. Die in zijn belevingswereld ieder hun eigen persoon, dan wel karakter zijn.
Met zijn geheel eigen stijl timmert hij stevig aan de weg om de wereld van (woord)kunst en schrijven
te revolutioneren. Grof taalgebruik of straattaal schroomt hij niet.
Krist den Dekker _ woordrevolutionair? |
komt nog tekst
+ foto
Ad Marijnissen (Breda)
In mijn werkende leven ben ik opgejaagd door headhunters, controleambtenaren
en rechtse politici. Nu speel ik mijn leven, met teksten, geluid, schilderingen en installaties,
aldus Marijnissen.
Ad Marijnissen |
Marijke Hooghwinkel is dichter, schrijver, autonoom beeldend kunstenaa en organisator van het 1m2 Podium. Als dichter laat zij zich inspireren door gedachten, bomen, ruimte, regen en het leven zelf.. Alles komt bijeen op dat punt waar beeld ook woord wordt. Een van de onderwerpen is de
b o o m, zowel in haar beeldend werk als in haar teksten.
Haar debuut dichtbundel ‘er staat nog een stoel’ kwam in 2017 uit bij MeerPeper, Inmiddels werkt zij aan een nieuw manuscript voor haar tweede dichtbundel.
Marijke Hooghwinkel bij Fort Hell |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten